Not even knowing if I actually am.

Formeel: ja. Ik ben werkloos sinds ik op 30 november afscheid nam van de Rabobank. Ik had een prachtige start van mijn loopbaan: één organisatie, twee locaties, drie verschillende rollen in iets meer dan vier jaar. En veel, veel geleerd met en van de collega’s met wie ik samenwerkte. Maar meer en meer realiseerde ik me dat het pad dat ik gekozen had me niet gelukkig zou maken. Alsof ik gaandeweg een stukje van mezelf verloren was. Zo’n jas die je mooi vindt, maar die na een poosje dragen eigenlijk helemaal niet lekker zit. Misschien is datgene waarvan ik dacht dat ik droomde, wel helemaal niet wat ik eigenlijk wil. En daarom deed ik wat ik het allerengste vond: ik zegde mijn baan op en sprong in het diepe.

Dus: ja. Ik wil weer aan het werk.

Maar eerst ga ik proberen uit te vinden waar ik echt blij van word. En heel, heel langzaam begin ik zelfs van deze tijd te genieten. Want misschien is de zwemles zelf wel minstens zo mooi als het diploma. – Wordt vervolgd –

(Eerder gepubliceerd via LinkedIn)