Ongeluk zit in een klein hoekje. Levenslessen ook. Eindelijk kreeg ik het ook: Covid-19. Ik deed het op op een conferentie. 600 mensen uit 40 landen vijf dagen lang samen in een hotel - wat wil je ook? Eerst had ik het oprecht niet door: mijn extraverte ik genoot met veel te grote teugen. Ik …
Ik ben dus hoogbegaafd
Dat is niet nieuw. Ik noemde het al eens. In een bijzin. Want ik heb het er niet graag over. En als ik dat toch doe, dan praat ik er het liefst maar snel weer overheen. Vroeger dacht ik dat het over zou gaan. Meer onbewust dan expliciet. Maar als kind nam ik gewoon aan …
Loslaten is het nieuwe vasthouden
Ik ging eindelijk weer op reis. In de afgelopen twee jaar beleefde ik prachtige vakanties. Ik wandelde in de Alpen, ontspande in Frankrijk en zag meer van Nederland dan ooit te voren. Maar nu ging ik weer op reis.Nieuwe dingen zien.Nieuwe mensen leren kennen.Ik had het vreselijk gemist. En daar voelde ik me haast schuldig …
Ook het melden waard
De herfst is niet mijn favoriet. Dat is geen nieuws. De winter ook niet trouwens. December heeft nog z’n leuke kanten. Maar januari zouden we toch beter gewoon kunnen overslaan. Toch lijkt het dit jaar anders.En dat middenin de zoveelste lockdown. Misschien helpt het dat ik een daglichtlamp kocht. Die staat elke ochtend een uurtje …
Niets nieuws onder de zon
Je schrijft niet zoveel meer hè, zei iemand deze week tegen me. Dat was waarschijnlijk het understatement van de maand. Ik heb het maar even opgezocht: mijn laatste blog is bijna negen maanden oud. En ik hoef de clichématige vergelijkingen niet te maken om iemand ervan te overtuigen dat negen maanden heel erg lang is. …
Nogmaals: ik mag niet klagen
Tot voor kort was - in ieder geval binnen mijn generatie - het meest voorkomende antwoord op de "hoe is het" vraag: "druk". Merkwaardige reactie eigenlijk. Want wat zegt dat nu? Vind je "druk" fijn of juist niet? Wat is er dan druk? En zegt het iets over de hoeveelheid afspraken in je agenda? Of …
“Ik mag niet klagen”
Een week of wat geleden was het weer zover: ik was mezelf voorbijgelopen. Mooi is dat eigenlijk: dat als je je hoofd te vol stopt, je lichaam op een gegeven moment protesteert. Meestal gebeurt het in de winter. En doorgaans kom ik weg met "een griepje" als ik me ziekmeld. Ik blijf twee dagen thuis, …
Laat het maar pijn blijven doen
Een week of wat geleden ging ik, voor het eerst in maanden, weer uit eten met een vriendin. We fietsten door de stad, de zon scheen op de gracht, de terrassen zaten vol en het geroezemoes steeg op van de werven: Utrecht op z’n aller-allermooist. Even leek het leven weer normaal. En gelukkig zijn er …
Niets bijzonders
Mijn vorige post riep heel wat reacties op. Begrijpend, bemoedigend, geschrokken soms. Collega's die appten, vrienden die me opzochten, contacten van lang geleden die hun verhaal met me deelden. Maar de meest rake reactie was die van mijn broer die me belde en zei: "Maar Erika, dat is toch niets bijzonders?!" Niets bijzonders?Ik had zojuist …
Het gaat niet steeds een beetje beter.
Soms loop ik gewoon vast. Of ga ik heel hard onderuit. Het is deze maand drie jaar geleden dat ik mijn baan opzegde. Een beslissing waar ik geen moment spijt van heb gehad. Het startpunt van een confronterende periode. Het begin van deze blog. En echt, het gaat veel beter met me dan toen. Ik …
Een meisje onderweg 