Ongeluk zit in een klein hoekje. Levenslessen ook.

Eindelijk kreeg ik het ook: Covid-19. Ik deed het op op een conferentie. 600 mensen uit 40 landen vijf dagen lang samen in een hotel – wat wil je ook? Eerst had ik het oprecht niet door: mijn extraverte ik genoot met veel te grote teugen.

Ik wist niet dat ik het zó had gemist.

Misschien maar goed ook. Ik dacht dat ik het wel goed deed op dat coronaritme. En voor een deel zal dat heus zo zijn geweest. Maar nu leek het alsof er een heel deel van mij, dat twee jaar lang was afgesloten, ineens weer lucht kreeg, ademen kon, zonlicht ving. Als dode vingers die eindelijk weer gaan tintelen.

Met heel mijn wezen wilde ik weer leven.

Uiteindelijk viel het niet meer te ontkennen. De streepjes waren onverbiddelijk. Ik lag uitgeteld op de bank. En dat net op het moment dat ik had moeten trainen voor mijn eerste echte halve marathon. Dat kon ik wel vergeten.

Gelukkig was er een herkansing. Maar toen ik in juni weer mijn schoenen aantrok kwam ik de zes kilometer maar niet voorbij. Dan is 21 nog heel ver weg. Dat kon ik wel vergeten.

Tot een collega zei: “Je moet het eens langzamer proberen. Niet iets, maar veel. Lopen op je hartslag. En elke keer dat die toch te hoog wordt, schakel je terug”.

Enigszins sceptisch waagde ik een poging. En ineens had ik op zaterdagochtend twaalf kilometer gelopen.

Eind juli liep ik dus alsnog die halve marathon. Veel langzamer dan gepland. Met veel meer plezier dan ooit gedacht.

Want dat is het mooiste: langzaam blijkt veel leuker! Waar ik voorheen een hekel had aan meer dan vijf kilometer in m’n eentje loop ik nu met plezier alleen. Zonder muziek. Zonder podcast. En ik geniet van (bijna) elke stap.

Alleen met mijn gedachten realiseerde ik me dat dat ook waar is voor het leven: een beetje langzamer biedt veel meer ruimte om te genieten.

Dat weet waarschijnlijk iedereen al.
Maar sommige dingen leer ik langzamer dan gemiddeld.

En ga ik toch ineens te hard? Dan ben ik blijkbaar niet gedoemd te wachten tot ik ben opgebrand. Ik schakel gewoon even terug en ga door in een lagere versnelling.

Nu de praktijk nog.

PS Het is elke keer weer spannend hoor. Dus even laten weten dat je dit gelezen hebt door de post te liken? Heel graag!